Co robi psychoterapeuta – coraz częściej słyszy się o tym, że w każdym społeczeństwie bardzo dużo osób potrzebuje pomocy psychologicznej. Jak się okazuje, jest to prawda. W każdym społeczeństwie istnieje pewna grupa osób, która zdecydowanie korzysta na tym, że przejdzie psychoterapię lub przynajmniej od czasu do czasu, odwiedzi psychologa lub psychoterapeutę.
Konsultacja psychologiczna mimo wszystko jawi się jako coś wstydliwego (a przynajmniej jest tak w naszym kraju). Jest to oczywista bzdura i nieprawda, natomiast prawdą jest fakt, że problemy życiowe, z którymi się borykamy, można rozwiązać, jeśli skorzystamy z terapii psychologicznej.
Czy każdy powinien udać się do psychoterapeuty?
Rozważając powyższy wstęp, można by odnieść wrażenie, że tak naprawdę każdy, przynajmniej raz w życiu powinien odwiedzić jakiegoś rodzaju specjalistów z zakresu psychologii. Nie jest to oczywiście prawdą, ale jest grupa ludzi, która jest do tego predysponowana, chociaż właściwie nie ma świadomości tego. Jeżeli źle czujemy się w naszym życiu, wpadamy w różnego rodzaju błędne koła, na przykład nieudanych związków, czy co chwilę zmienianej pracy, to może być to sugestia, aby udać się do psychologa, chociaż w takiej sytuacji nie przejawiamy jakiś typowych oznak zaburzeń psychicznych. Dla zewnętrznego obserwatora wygląda to tak, że „ten typ tak ma po prostu”, natomiast osoba będąca w takie coś uwikłana, prawdopodobnie wewnętrznie cierpi, ponieważ nie zna przyczyny swoich decyzji i zachowań. Warto byłoby się skonsultować z psychoterapeutą w takiej sytuacji. Sesja terapeutyczna przede wszystkim da nam odpowiedź na to, czy faktycznie może być jakieś inne podłoże naszych problemów lub niepowodzeń, niż tylko takie, że po prostu mamy w życiu pecha. Zresztą psychologowie mówią najczęściej, że osoby, które zrzucają winę na wiecznego pecha, tak naprawdę najczęściej borykają się z różnego rodzaju problemami, których po prostu nie są świadomi.
Co robi psychoterapeuta?
Istnieje taki mit, że psychoterapeuci są to ludzie, do których każdy może pójść i z każdym będą oni rozmawiać. Oczywiście to również nie jest prawdą, ponieważ psychoterapeuta już na samym wstępie psychoterapii, dokonuje oceny, czy osoba, która się do niego zgłosiła, faktycznie psychoterapii potrzebuje. Jest to nieco analogiczna sytuacja do osób, które na przykład odwiedzają lekarza pierwszego kontaktu notorycznie, chociaż w rzeczywistości nie są chorzy. Tego typu sytuacje mogą wynikać z tego, że często nadinterpretujemy niektóre objawy, a czasami po prostu potrafimy je sobie wymyślić. Łatwiej jest w sumie uwierzyć, że za mój nieudany związek, nie odpowiadam tak naprawdę ja, tylko jakaś wewnętrzna choroba, która we mnie siedzi, na którą można zwalić winę. Tak więc psychoterapeuta w pierwszej kolejności analizuje, czy nasz problem faktycznie może zostać rozwiązany za pomocą metod, które są stosowane w psychologii. Tego typu diagnoza oczywiście nie zapadnie od razu. Nie jest to też proces, który trwa jakoś wybitnie długo. Najczęściej, aby psycholog był pewien tego, czy dana osoba wymaga psychoterapii, czy może nawet leczenia psychiatrycznego wystarczy od jednej do trzech wizyt, które trwają średnio po 45 minut.
Co, jeżeli okaże się, że psycholog zakwalifikuje nas do leczenia?
Bardzo często pojawia się pytanie, co dalej, jeżeli psycholog stwierdził, że faktycznie mamy problem. Przede wszystkim psycholog w następnej kolejności ocenia przynajmniej ogólnie, z jakiego typu problemami lub zaburzeniem ma do czynienia i podejmuje decyzję, czy dane schorzenie lub przypadłość może być leczona za pomocą zwykłej terapii psychologicznej, czy na przykład trzeba tak naprawdę podjąć terapię psychiatryczną. Tutaj od razu warto wyjaśnić, że terapia psychologiczna opiera się na leczeniu przez psychologa, nazwijmy to tak ogólnie w wyniku rozmowy (różnego rodzaju form psychoanalizy), natomiast terapia psychiatryczna zawiera w sobie psychologiczne metody, ale jest również wspomagana farmakologicznie. Trzeba sobie też uświadomić, że są schorzenia, których nie wyleczymy, jeżeli nie będziemy stosować farmakologii, ponieważ bywają one powiązane z różnego rodzaju zaburzeniami w gospodarce na przykład mineralnej naszego organizmu, co może bezpośrednio wpływać na mózg oraz procesy, które w nim zachodzą.
Czy tylko osoby z objawami zaburzeń lub chorób psychicznych, powinny udać się do terapeuty?
Badania naukowe oraz obserwacje z życia codziennego potwierdzają, że małżeństwa, które decydują się na terapię par w obliczu problemów, często osiągają znacznie lepsze wyniki w utrzymaniu swojego związku w porównaniu z parami, które nie korzystają z takiej formy wsparcia. Terapia par stanowi cenne narzędzie w budowaniu i odbudowywaniu relacji między partnerami, redukując ryzyko rozwodu. Kluczowym elementem terapii par jest obecność obiektywnego, profesjonalnego terapeuty, który pełni rolę mediatora i przewodnika. Terapeuta nie koncentruje się na wyznaczaniu, kto w związku ma rację, ale skupia się na identyfikacji i modyfikacji wzorców zachowań, które mogą być szkodliwe dla relacji. Pomaga parom w zrozumieniu, jak ich indywidualne postawy, przekonania i zachowania wpływają na ich wspólne życie.
W terapii par istotne jest rozpoznawanie i przepracowywanie schematów psychologicznych, które mogą prowadzić do konfliktów. Terapeuta pomaga parze zidentyfikować powtarzające się wzorce, takie jak negatywna komunikacja czy unikanie problemów, które często leżą u podstaw nieporozumień i kłótni. Praca nad tymi wzorcami może prowadzić do głębszego zrozumienia siebie nawzajem, lepszego komunikowania się i rozwiązywania problemów w bardziej konstruktywny sposób. Aby terapia par była skuteczna, kluczowa jest współpraca i zaangażowanie obu stron. Obydwoje partnerów muszą być gotowi do aktywnego uczestnictwa w procesie, otwarci na zmiany i gotowi do pracy nad sobą oraz swoją relacją. Terapia ta wymaga czasu, cierpliwości i determinacji, ale może przynieść znaczące korzyści dla jakości i trwałości małżeńskiego związku.
Terapia par to nie tylko narzędzie do rozwiązywania konfliktów, ale również sposób na pogłębienie więzi, zrozumienie potrzeb i emocji partnera oraz budowanie silniejszego, zdrowszego związku. Przez wspólne rozwiązywanie problemów, pary często odnajdują nowe sposoby na wyrażanie miłości, wsparcia i zrozumienia, co przekłada się na ogólną poprawę jakości ich wspólnego życia.
